همايش سالانه جامعه مهندسان معمار ايران در روزهاي 11 تا 14 مهر در خانه هنرمندان ايران برگزار مي شود. همزمانی این همایش با روز جهانی‌ معمار و نیز روز جهانی اسكان بشر در کنار برگزاری آن بعد از اولین کنگره اتحادیه بین‌المللی معماران که در آن ایران دارای کرسی رسمی به عنوان عضو بوده، رنگ و بویی خاص به این نشست 4 روزه خواهد داد.
در روز اول اين همايش، 11 مهر، پیام دبیر اول جامعه مهندسان معمار ایران كامران شاهین‌فر به مناسبت روز جهانی معماری و همایش سالانه، همچنین پیام ریاست اتحادیه بین‌المللی معماران به مناسبت روز جهانی معماری قرائت خواهد شد. روزهای دیگر این همایش نیز به ارائه گزارشات سالیانه و نیز گزارش حضور ایران در کنگره استانبول در سال جاری پرداخته خواهد شد.
امسال قرار است ایرج کلانتری که خود از موسسان کلیدی انجمن مهندسان معمار ایران است به عنوان معمار سال انتخاب شود؛ انتخاب معمار سال با این رسمیت تا به حال در برنامه نشست های سالانه جامعه معماران به این درجه جدی گرفته نشده بود. شاید چالش برانگیز ترین برنامه امسال تقویت روز جهانی معماران در نشست امسال باشد. پيش‌تر، انجمن مفاخر ايران سوم ارديبهشت ماه ـ روز تولد شيخ بهايي ـ را به‌عنوان روز ملي معمار در ايران به شوراي عالي انقلاب فرهنگي پيشنهاد داده و قرار بود پس طي مراحل قانوني، اين امر و با موافقت وزارت كشور و وزارت مسكن و شهرسازي، تاييديه اين امر به شوراي عالي انقلاب فرهنگي ارسال شده و با تصويب اين شورا، روز بزرگداشت شيخ بهايي ـ برنامه‌ريز و مشاور سياسي و كشورداري دوره صفوي كه ساخت حمام شيخ بهايي و منارجنبان اصفهان نيز منسوب به اوست – به ‌نام روز ملي معمار نامگذاري شود. امسال، معماران ایرانی که خود را برای اولین بار در جهان صاحب روزی ملی برای معماری (سوم اردیبهشت) می‌یافتند، این روز را با برگزاری صد ها مراسم از جانب تشکل‌های حرفه‌ای، دانشجویی و مردمی با سیاقی شایسته گرامی داشتند. به نظر می‌رسد معماران ایرانی روزی ملی را برای معماری به روز جهانی ترجیح دهند.
طبق اساسنامه حاظر که سال گذشته، توسط مدیران کنونی جامعه مهندسان معمار به تصویب رسیده و هنوز به تایید مجمع عمومی نرسیده، این کادر مدیریتی می‌تواند تا 2 سال دیگر نیز بدون نیاز به رای مجمع عمومی متشکل از اعضای جامعه معماران به هدایت این تشکل بپردازد. کارشناسان معتقدند عدم توجه به جوانب دموکراتیک در یک سازمان غیر دولتی یا تشکل صنفی می‌تواند به مشروعیت آن صدمه وارد کند. در هر حال جامعه مهندسان معمار ایران در حال حاظر در مختصات ماهوی خود رقیبی نداشته، به طور انحصاری به فعالیت خود ادامه می‌دهد، چه بسا تعدد تشکل‌هایی با مولفه‌های مشابه فرهنگی و صنفی با جامعه معماران، بتواند چیستی دموکراتیک را در این عرصه بهینه کرده، کیفیت خدمت رسانی به فرهنگ جامعه را در این حوزه ارتقا دهد.