ُ<روزگاري معماران ايراني مصالح و ماده را در جهت فضا مندي وانكشا ف فضا به كارمي گرفتند، حالا چه طور؟> شماره جديد مجله‌ای که سعی دارد در عرصه‌ای چند گستره‌اي گام بردارد، <رايانه، معماري و ساختمان>، ظاهرا با طرح اين پرسش از جانب مدير مسوول آن، وارد حوزه‌ای روش شناسانه فضامندي معماري ايراني شده است. هرچند احمد زهادي درسرمقاله خود عقيده دارد معماري گشوده و معطوف به طبيعت گذشته، به ساختمان‌های در هم فرو رفته و بسته امروزي رسيده است، اما به جرات می‌توان گفت، در توضیح گسست معرفت شناسانه حادث شده در ساحت‌هاي فرهنگي، با توجه به همان رویکرد میان گستره‌ای نشریه، راه به اغراق می‌برد؛ چه تعمیم این گسست با توجه به عمق و وسعت موضوع مورد بحث و نهایتا گريبان‌گير کردن معماري بدان چندان منصفانه نمی‌نماید!
اين شماره مجله اختصاص به مضمون <فضامندي و معماري داخلي> دارد؛ میزگردی با حضور عباس قریب، فرهاد احمدی، بیژن صفوی، بهروز منصوری، ساناز افتخارزاده و افروز نبوی، نقطه عطفی است در گستره بیانی – موضوعی مجله، که تلاش می‌شود در آن مبحث فضامندي و معماري داخلي از منظری تاریخی – کاربردی بررسی شود. به زعم شرکت کنندگان در اين ميزگرد، فضامندي دربردارنده هستي شناسي قوم ايراني است ومعماري ايراني، معماري است كه به وحدت‌گرا و كثرت‌گرا تقسيم مي شود....
از جمله مقالات خواندني اين شماره كه خواندن آن براي غير معماران هم خالي از فايده نيست مي توان به دو مقاله <خانه ي فرانك گري: چند زمان و يك مكان> و <هايدگر، آندو و مفهوم فضا> اشاره كرد.

رويكرد ميان گستره اي اين مجله، همان طور كه در شماره هاي قبل هم شاهد ش بوده‌ايم، در اين شماره برجستگي خاصي يافته است. در مقاله <خانه فرانگ گري . . .> قرائت فردريك جيسون را از اين خانه مي‌خوانيم و در مقاله <هايدگر، آندو...> با تاثير انديشه مارتين هايدگر بر عالم معماري آشنا مي شويم و در عين حال همانندي هاي فلسفه هايدگر را با انديشه ي تادائو آندو (معمارمطرح ژاپني) در مي‌يابيم.
علی رغم کلیت مناسب مناسب و قابل قبول این شماره، روند رایج نشریه در تهیه مصاحبه ها به چشم نمی‌خورد؛ در گفت و گو هاي اين شماره ي مجله هر چند پرسشگر سعي کرده از زواياي مختلف مبحث فضا مندي و معماري داخلي را واكاوي کند، اما به اعتبار نتیجه راه به کرانی درخور نمی برد. حال این ضعف در انتخاب گفتگو شونده است یا در سامان بخشی گفتگو کننده، تغییری در نتیجه واقع نمی‌شود. آنچنان که حتی حذف گفت و گو هایی که با هستي راستكار و الهه رادمهر چیزی از ارزش‌های مجله نمی‌کاست.
<درافتادن با رمزگان معماری>، گفت و گو با ژان نوول، از دیگر مطالبی است که دریچه ای به جهان معمارانه این معمار فرانسوی، می گشاید. همچنین معرفی بهترین پروژه‌های معماری داخلی سال 2005 به روایت AIA از دیگر عناوین این شماره ی مجله است. <حقوق پنجره و وظیفه درخت>، نیز مطلبی است در شرح و بررسی ایده ها و فعالیت های هوندر واسر، معمار و نقاش اتریشی.
در نهایت باید گفت عنصر تمام کننده و غنا بخش کلیتی که <رايانه، معماري و ساختمان> در جستجوی آن است، مقاله <كتيبه ي اروس و مكان هاي ديگر> نوشته فرهاد گوران است؛ گوران در جایگاه سردبیر و با تجربه‌ درخور سالیان فعالیتش در دنیای متن، نوشته ای را ارایه می‌کند که از چند جنبه قابل تامل است، بعد روش شناسانه قوي آن و پيوند‌هاي هستی شناسانه‌ای كه بين مكان‌هاي تاريخي برقرار كرده است.